จากบ้าน

สมัยยายเป็นเด็กอายุ ๑๐?๑๒ ขวบ มีอยู่วันหนึ่ง พ่อยายกินเหล้าเมา พ่อเขาเป็นคนจน นอนใต้ถุน แม่เป็นเศรษฐี นอนบนบ้านกับลูกอีก ๙ คน พ่อบ่นพึมพำ แม่เลยว่าพ่อว่า ไอ้นกกระจอก มันเป็นปมด้อยของพ่อที่จน พ่อโกรธ และถามลูก ๆ ว่า ได้ยินไหมแม่เอ็งว่าพ่อ ลูกคนอื่นเงียบ แต่ยายไม่รู้เรื่อง เลยพูดออกไปว่า แม่เขาไม่ได้ว่าพ่อหรอก พ่อยายเลยแช่งว่า ให้หูหนวก ๕๐๐ ชาติ ยายกลัวจริง ๆ นะ เมื่อวันที่พ่อตาย ยายออกไปดูทุ่งนา พอกลับมาเขาก็ว่า พ่อยายตายแล้ว ลูกทุกคนได้ขออโหสิกรรม แต่ยายไม่ได้ขอ ยายนึกแต่ว่า ยายต้องหูหนวกแน่ ยายคิดอย่างเดียวจะขอขมาพ่อ เรื่องอื่นยายไม่ได้คิดเลย จนเมื่อยายได้ยินเรื่องหลวงพ่อวัดปากน้ำ ยายก็ตั้งใจจัดแจงเรื่องทางบ้านเสร็จเรียบร้อย ที่นาต่าง ๆ ได้กลับคืนมา เมื่อบ้านร่มเย็น ยายก็ออกจากบ้าน

๗ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๒๔